Пинҳон орзуларим чорлаб мактабга,
Олис истиқболдан этиб илк огоҳ.
Тенгдошларим бўй ўлчаб тизилдик сафга,
Қўнғироқ ёқимли янгради ногоҳ.
Гўё шу илк овоз орзу-тилакка,
Эришмоқ йўлида чақириқ бўлди.
Гўё шу қўнғироқ гул келажакка Чорловчи умид ва ҳайқириқ бўлди.
Ҳаёт чорловига пешвозман – пешвоз.
Ҳар куни минг турли товушлар янграр.
Аммо қулоғимда ўша илк овоз Келажакка чорлаб, ҳамон жаранглар.
Муаллиф: Ж. Қурашев